OKTET MARIONETEK
Spektakl zaprezentowany przez studentki trzeciego roku Państwowej Wyższej Szkoły Muzyki i Sztuk Scenicznych w Stuttgarcie przenosi widzów w świat specyficznej poetyki z elementami makabreski. Główną rolę odgrywają własnoręcznie wykonane przez artystów osobliwe marionetki o zdeformowanych twarzach i karykaturalnych dłoniach, efektownie prezentujące się w nieco mrocznych, ale też baśniowych strojach z powłóczystymi pelerynami i licznymi zdobieniami.
Lalki wchodzą w interakcje ze sobą, z animatorami oraz elementami scenografii pomagającymi ukazać ich nadspodziewane możliwości ruchowe. Płynnie i dynamicznie poruszają się po scenie, a ich taniec w towarzystwie dźwięków instrumentów smyczkowych przywodzi na myśl piekielny bankiet, w którym udział biorą diabły, monstra i kościotrupy.
Aktorzy nie ukrywają się jako animatorzy. Często stają się wręcz partnerami lalek pomagając ukazać pełnię ich technicznych możliwości. Intrygującym zabiegiem jest lalka animująca inną lalkę – możliwość przejęcia roli lalkarza i kontrola nad mniejszą formą jeszcze bardziej personifikuje marionetkę.
Mimo swej potworności stuttgarckie marionetki obdarzone są ogromnym urokiem, wzbudzają sympatię, bawią i rozczulają. Każda z nich zachowuje swoją odrębność i charakterystyczną dla siebie ekspresję sceniczną, a jednocześnie współgrają ze sobą, dopełniają się nawzajem. Całość zaś stanowi spójny i atrakcyjny pod względem estetycznym pokaz. Wyraźne jest skojarzenie strun ze sznurkami wprawiającymi marionetkę w ruch, choć owe sznurki zdają się czasami przerastać animatorów.
Aleksandra Andrukiewicz
Octet of marionettes
The show presented by the students of the third year of the State School of Music and Performing Arts in Stuttgart, takes the viewers into the world of a specific poetics with elements of macabre. The most important elements of the performance are handmade, bizarre marionettes with deformed faces and caricatural hands. They are effectively presented thanks to somewhat dark, but also fabled costumes with loose capes and numerous decorations. Puppets interact with one another as well as with the animators and the scenography which aid to present their surprising motion capabilities. They move around the stage smoothly and yet dynamically and the dance, accompanied by the sounds of string instruments, reminds of an infernal banquet, in which devils, monsters and skeletons take part. Actors do not hide to be animators. They often become partners of puppets helping them to reveal the fullness of their technical capabilities. An intriguing idea is a puppet that animates another puppet – possibility of taking over the role of puppeteer and controlling a smaller form makes the marionette even more personified. Despite its monstrosity, Stuttgart marionettes are endowed with immense charm, they arouse sympathy, entertain and move. Each of them retains its identity and its characteristic expression of the stage, at the same time working together and complementing each other. The whole show is coherent and aesthetically attractive. There is a clear association with strings in the instruments and those putting the puppets in motion, even though the latter ones sometimes seem to overwhelm the animators.
Aleksandra Andrukiewicz
