Studentki pierwszego i trzeciego roku Państwowej Wyższej Szkoły Muzyki i Sztuk Scenicznych w Stuttgarcie pokazały się w kilku etiudach. Pierwsza część Stuttcase to „manifest współczesnego lalkarstwa” w wykonaniu jednej animatorki w towarzystwie pacynek. Obiekty w świecie przedstawionym w etiudzie nie mają sztywno określonych funkcji. Łóżko zmienia się w parawan, a role odgrywane przez aktorkę i lalki przeplatają się – czasem to pacynka zdaje się kontrolować ludzkie ciało, innym razem są dla siebie partnerkami. Etiuda nawiązuje do tradycyjnego lalkowego teatru parawanowego i zabawnych przedstawień z prostą historią, ale wzbogacona jest o widoczność animatora. Lalka i człowiek rywalizują ze sobą, walczą o pierwszeństwo na scenie. Czy na tym właśnie polega współczesne lalkarstwo? Czy lalka i aktor toczą ze sobą nieustającą potyczkę o uwagę widza, o bycie główną postacią w spektaklu, płynnie manipulując wzajemnymi zależnościami?
Kolejne elementy pokazu to etiudy z przedmiotami codziennego użytku. Pojawia się tu miotła, kurtka, krzesło rozpadające się na części i układające w różne konfiguracje, wypadające z dłoni kamienie. Większość etiud prowadzona jest przez narrację studentek, które opowiadają o swoich pragnieniach, aspiracjach i sentymentach z przeszłości, sygnalizują silne stany emocjonalne i współgrając z animacją przedmiotami eksplorują rzeczywistość, ukazują swoje z nią zmagania. Funkcje animowanych obiektów momentami mogą być nieczytelne dla widza, ale całość stanowi imponujący, choć wymagający jeszcze dopracowania, pokaz umiejętności aktorskich i ruchu scenicznego.
Aleksandra Andrukiewicz
The first and third year students’ of The State University of Music and Performing Arts in Stuttgart have appeared in a few etudes.
The first part Sttutcase is a ‘manifesto of modern puppetry’ performed by one of the animators accompanied by hand puppets. The objects displayed in the etude do not work according to any stiff rules. The bed changes into the screen and the parts played by the actress and hand puppets alternate with one another – sometimes the hand puppet seems to control the human body, some other time they are both partners for themselves. The etude refers to the traditional puppet screen theatre. These are funny shows with a simple plot, though they are enriched with the animators’ presence.
The puppet and human compete with each other, they fight over the priority on stage. Does the contemporary puppetry is all about it? Should an actor continuously struggle with a puppet for the audience’s attention? Are they always fighting to be most important smoothly manipulating their interrelationships?
The subsequent parts of the show present etudes with everyday objects. There is a broom, a jacket, a chair that breaks down into pieces and is being arranged into various configurations as well as stones falling out of one’s hand. The majority of etudes are led by the students’ narration. They tell us about their desires, aspirations and memories from the past, they also signal their strong emotional states and, while cooperating with the objects’ animation, explore the reality as well as reveal how they cope with it.
Functions of animated objects can be occasionally illegible for the audience, but despite the fact that some parts should be still elaborated, the whole constitutes an impressive display of drama abilities and stage movement.
Aleksandra Andrukiewicz
