TEATR ANIMACJI / THE ANIMATION THEATRE
Dyrektor / Director: Marek Waszkiel
80/82 Św. Marcina St.
61-809 Poznań, Poland
phone: +48 61 853 72 20 int. 0
e-mail: sekretariat@teatranimacji.pl
www.teatranimacji.pl
Teatr Lalek w Poznaniu, istniejący od 1945 roku, zmieniał nazwę zgodnie z ewolucją poszukiwań artystycznych. W latach 1960-1980 o programie Teatru Marcinek decydowały dokonania Leokadii Serafinowicz – dyrektora, scenografa i reżysera. Wraz z przejęciem dyrekcji artystycznej przez Janusza Ryl-Krystianowskiego w 1989 roku scena przyjęła nazwę Teatr Animacji, stając się jednym z ciekawszych, odznaczających się niepowtarzalną estetyką, teatrów lalkowych w Polsce. Od lutego 2014 dyrektorem Teatru Animacji jest dr hab. Marek Waszkiel, profesor Akademii Teatralnej w Warszawie (pracujący na Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku) – historyk teatru, krytyk, pedagog i tłumacz. Spektakle Teatru Animacji kierowane są do widzów dziecięcych i dorosłych, zainteresowanych teatrem formy, lalki, przedmiotu, animanta i obiektu a także wszelkimi innymi nowoczesnymi formami sztuki lalkarskiej. Dobra dramaturgia i ciekawe przedstawienia realizowane przez współpracujących z poznańską sceną twórców (także zagranicznych), wskazują na poważne, partnerskie traktowanie młodej publiczności. Teatr rozwija wyobraźnię i samodzielne myślenie, kształtuje gust estetyczny oraz otwiera na współczesny świat, ponadto przygotowuje do uczestnictwa w kulturze europejskiej. Projekty edukacyjne, nowe inicjatywy (takie jak cykle „Nowa Dramaturgia” czy „Nowe Perspektywy”) sprzyjają w podejmowaniu przez młodych artystów samodzielnych działań i uwrażliwiają ich na różne dziedziny sztuki. Nagrody indywidualne i zbiorowe zdobywane na prestiżowych festiwalach polskich i zagranicznych są dowodem wysokiego poziomu artystycznego poznańskiej sceny. Uczestnictwo w projektach ogólnopolskich („Teatr Polska” czy „Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej”) i międzynarodowych, stanowi istotną formę pracy Zespołu. W roku 2015 Teatr Animacji obchodził jubileusz siedemdziesięciolecia swojego istnienia.
Puppet Theatre in Poznan, working since 1945, has changed its name according to the evolution of its artistic search. In the years 1960-1980, theatrical achievements of Leokadia Serafinowicz – theatre director, scenographer and director of performances – had a great impact on Marcinek Theatre’s programme. When the steering wheel of the theatre was given to Janusz Ryl-Krystianowski in1989, the theatre changed its name to The Animation Theatre and from that time became one of the most interesting puppet theatres in Poland, characterized by unique aesthetics. Since February 2012, dr hab. Marek Waszkiel – professor of the Theatre Academy in Warsaw (working on the Puppet Theatre Art Department in Bialystok) – theatre historian, critic, pedagogue and translator – became theatre’s director. Performances of the Animation Theatre are directed to young and adult spectators, who are interested in the theatre of form, puppet, object, animant, as well as other contemporary forms of puppetry. Well-written dramaturgy and interesting performances, realized by artists from Poland and abroad, who collaborate with theatre in Poznan, indicate serious involvement while facing young spectators. The theatre develops creative and autonomous thinking, shapes aesthetic taste and opens towards contemporary world. It also prepares to participate in the European culture. Educational projects, new initiatives (such as “New dramaturgy”, or “New Perspectives”) favour autonomous activities made by young artists and sensitize to different art genres. Individual and ensemble awards received on prestigious festivals in Poland and abroad are proof of high artistic level of the theatre. Participation in nationwide and international projects constitutes an important part of theatre’s existence. In 2015, the Animation Theatre celebrated its 70th anniversary.
Malina Prześluga
PASTRANA
Reżyseria / Direction: Maria Żynel
Scenografia / Scenography: Ewa Woźniak
Muzyka / Music: Michał Siwak
Wizualizacje / Multimedia: Aleksander Janas
Ruch sceniczny / Stage movement: Sandra Napierała
Występują / Performers: Julianna Dorosz, Sylwia Koronczewska-Cyris, Elżbieta Węgrzyn, Marcin Chomicki, Marcel Górnicki, Artur Romański
Najbrzydsza kobieta świata. Kobieta z brodą. Człowiek małpa. Tajemniczy zwierz. Tymi i innymi epitetami była określana Julia Pastrana, kobieta, której choroba dziś ma już swoją ładnie brzmiącą nazwę: hipertrichoza. Urodziła się w 1834 roku, natychmiast oddano ją do sierocińca. Oczytana, niezwykle kobieca, znała kilka języków, śpiewała jak anioł, tańczyła jak diabeł, występowała w przedstawieniach, konwersowała z publicznością. Przez większość życia podróżowała z objazdowym monstruarium, cyrkiem dziwadeł, z którego została wykupiona przez Teodora Lenta. Potem, już jako osobisty impresario, Lent obwoził ją jako gwiazdę i kuriozum medyczne po europejskich salonach. Naukowcy okrzyknęli ją niezwykłą hybrydą, stworzeniem istniejącym pomiędzy gatunkiem ludzkim a zwierzęciem. W międzyczasie Lent ożenił się z nią, mieli razem dziecko, które zmarło niedługo po urodzeniu, a najbrzydsza kobieta świata kilka dni po nim. Jej mąż wypchał oboje i już jako elegancko ubrane mumie w szklanych gablotach obwoził po świecie. Sam podobno pod koniec życia oszalał. Pogrzeb Julii miał miejsce dopiero 153 lata po jej śmierci, 12 lutego 2013 roku. O Pastranie napisano dziesiątki prac naukowych, kilka dzieł literackich, jeden poemat. A teraz także sztukę teatralną. Pastrana, lalkowo-aktorski spektakl dla dorosłych, to swoisty, rozśpiewany wodewil upiorności. Freak show i makabreska, które – jak sto pięćdziesiąt lat temu – mają poruszyć widzem i kazać mu się zastanowić nad granicami tego, co normalne. Przestawienie jest efektem wspólnej pracy młodych twórców, którzy w swoich poszukiwaniach dotkną tematów niełatwych i niewygodnych, pragnąc opowiedzieć o nich w nieprzeciętny sposób.
The ugliest women in the world. A woman with a beard. Monkey man. Mysterious animal. Those and other invectives were used when describing Julia Pastrana – a woman, whose disease has now its own name: Hipertrichosis. She was born in 1834 and was instantly left in an orphanage. Well-read, immensely feminine, she knew few languages, sang like an angel, danced like a devil, played in performances and talked with spectators. During most of her life, she travelled with touring monstrous circus, circus of freaks, from which she was bought by Teodor Lent, who later, as her personal impresario, used to present her as a star and medical curiosity throughout European salons. Scientists called her an extraordinary hybrid, a creature between human and animal species. In the meantime, Lent married Pastrana, and they had a child, who died not long after birth. The ugliest woman in the world died few days later. Her husband stuffed them both and toured with those elegantly clothed mummies in glass showcases throughout the world. Some say, he went mad at the end of his life. Julia’s funeral took place not until 153 years after her death, on 12th February 2013. Numerous scientific works, a few literary texts, one poem were written about her. And now also a drama text. Pastrana, performance for adults linking drama acting and puppetry, is a kind of a nightmarish vaudeville with songs. This freak show, a kind of a macabresque, – just like 150 years ago – desires to stir the audience and make them rethink the boundaries of normality. The performance is an effect of joint work of young artists, who – in their theatrical search – touch upon uneasy and uncomfortable themes, and who desire to tell Pastrana’s story in an extraordinary way.
90’
Przedstawienie / Performance: Wtorek / Tuesday, 21.06.2016, 18:00 – BTL MS
